دریا
مهربانی را وقتی دیدم که کودکی داشت آب شور دریا را با آبنبات چوبی کوچکش شیرین می کرد.
گاهی باید دل را به دریا زد
گاهی هم باید دل را دریایی کرد
و مثل دریا شد آنها که دلشان دریاست
همه چیز دارند. گاهی خروش دارند،
گاهی موج دارند، گاهی طوفان دارند،
گاهی آرامش دارند، اما همیشه زیبا هستند.
مثل ساحل آرام باش
تا مثل تلاطم بیقرارت باشند
مثل ساحل باش
وقتی کسی روی دلتان خط خطی میکند
و یا چیزی حک میکند که ناراحت میشوید
موجی از خوبی بفرستید و همه چیز را پاک کنید
شما ساحل آرامش شوید
شمال و غروب و معمای تو
کدوم روز خوب تماشای تو
امان از نم جاده و بغض من
می بارم برای سبک تر شدن
کدوم ساحل دنج پهلو تو
بشینم پی ردی از بوی تو
صدف تا صدف اوج غم با منه
دل تنگمو صخره پس میزنه
به دریا میزنم شاید به سوی ساحلی دیگر
مگر آسان نماید مشکلم را مشکلی دیگر
« فاضل نظری »
آیا این نوشته برایتان مفید بود؟
